słownik Szwedzko-Polski »
stiftare w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| stiftare [~n; pl. ~, best. pl. stiftarna] substantiv | założycielnoun |
| anstiftare [~n; pl. ~, best. pl. -stiftarna] substantiv | podżegacznoun prowodyr(pogardliwie, pogardliwy) osoba wzniecająca zamieszki, bunty czy rozruchy, a następnie przewodząca im |
| lagstiftare [~n; pl. ~, best. pl. -stiftarna] substantiv | prawodawca(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) lub (historia, historyczny, historycznie) osoba lub instytucja, która ustanawia prawa albo doprowadziła do ich spisania i kodyfikacji ustawodawca(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) organ, który stanowi ustawy |
