słownik Szwedzko-Polski »
spika w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| spika [~de ~t] verb | postanowićverb zadecydowaćverb zafiksowaćverb |
| spika fast | bóść(dawniej, dawny) kłuć |
| spika för | zabijaćna stałe zamknąć za pomocą młotka i gwoździ |
| spika igen | zabijaćna stałe zamknąć za pomocą młotka i gwoździ |
| spika över | zabijaćna stałe zamknąć za pomocą młotka i gwoździ |
| spik [~en, ~ar] | gwóźdźpodłużny cienki metalowy trzpień, o jednym końcu ostrym, a drugim zakończonym płaską główką, służący do łączenia elementów; |
