skruv w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| skruv [~en ~ar] substantiv | podkręcenienoun wkręt(technologia, technika, techniczny) śruba z nacięciem we łbie, umożliwiającym jej wkręcanie przy pomocy śrubokręta w miękki materiał bez konieczności wiercenia; śruba(sport, sportowy) w piłce ręcznej: strzał wykonany z obrotu śruba(sport, sportowy) w skokach do wody: skok z obrotem wzdłuż pionowej osi ciała śruba(technologia, technika, techniczny) pręt metalowy, zakończony łbem z jednej strony, a z drugiej gwintem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie; |
| skruva på | nakręcaćkręcąc mocować coś na gwintowanym przedmiocie |
| skruvdragare [~n; pl. ~, best. pl. -dragarna] substantiv | wkrętarkanoun |
| skruvmejsel [~n -mejslar] substantiv | wkrętaknoun śrubokręt(technologia, technika, techniczny) proste narzędzie do wkręcania lub wykręcania śrub i wkrętów |
| skruvstäd [~et; pl. ~] substantiv | imadło(technologia, technika, techniczny) przyrząd, który służy do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce lub w trakcie montażu; |
| ha en skruv lös | nie mieć wszystkich w domu(potocznie, potoczny) zachowywać się odmiennie od standardów, irracjonalnie, naiwnie, wbrew czyimś oczekiwaniom, być niespełna rozumu |
| korkskruv [~en ~ar] substantiv | korkociągnoun |
| ta skruv | |
| vantskruv [~en ~ar] substantiv | śruba rzymskanoun |
