skilja w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| skilja [skilde el. skiljde, skilt el. skiljt, skild n. skilt, pres. skiljer] verb | odróżniaćverb rozdzielaćverb rozróżniaćverb separować(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) uchylać wspólnotę małżeństwa wraz z zablokowaniem możliwości wstępowania w nowy związek małżeński |
| skilja agnarna från vetet | oddzielić ziarno od plewwybrać to, co wartościowe, spośród tego, co niewiele warte lub bezwartościowe oddzielić ziarno od plewy(książkowy) oddzielić to, co dobre, od tego, co złe, oddzielić dobrych od złych |
| skilja sig | rozwodzićdokonywać rozwodu, uzyskiwać rozwód rozwodzićudzielać komuś rozwodu |
| skiljaktig [~t ~a] adjektiv | odmiennyadjective różnyadjective |
| skiljaktighet [~en ~er] substantiv | rozbieżnośćnoun |
| skiljas [skildes el. skiljdes, skilts el. skiljts, pres. skiljs el. skils] verb | rozdzielaćverb |
| avskilja [-skilde el. -skiljde, -skilt el. -skiljt, -skild n. -skilt, pres. -skiljer] verb | oddzielaćverb separowaćverb |
| avskilja skilja av | odgradzaćogradzając, oddzielać coś od czegoś |
| meningsskiljaktighet [~en ~er] substantiv | niezgodanoun |
| oskiljaktig [~t ~a] adjektiv | nieodłącznyadjective nierozdzielnyadjective |
| särskilja [-skilde el. -skiljde, -skilt el. -skiljt, -skild n. -skilt, pres. -skiljer] verb | oddzielaćverb |
