rumän w języku polskim

Szwedzki	Polski
rumän [~en ~er] substantiv	Rumunnoun człowiek narodowości rumuńskiej, obywatel Rumunii, mieszkaniec Rumunii
Rumänien substantiv	Rumunia(geografia, geograficzny) kraj europejski nad Morzem Czarnym, ze stolicą w Bukareszcie; noun
rumänsk [~t ~a] adjektiv	rumuńskiadjective pochodzący z Rumunii, dotyczący Rumunii lub Rumunów
rumänska [~n rumänskor] substantiv	Rumunkanoun kobieta lub dziewczyna narodowości rumuńskiej, obywatelka Rumunii rumuński(językoznawstwo, językoznawczy) urzędowy język Rumunii; noun
arumänska	Arumunka(etnografia, etnograficzny) członkini grupy etnicznej zamieszkującej południowe Bałkany, wyróżniającej się własnym językiem arumuńskim; arumuński(językoznawstwo, językoznawczy) język z wschodnioromańskiej podgrupy języków romańskich;

Historia wyszukiwania