ris w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| antikrist substantiv | Antychryst(wariant) (biblijny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) antychryst |
| antikristlig [~t ~a] adjektiv | antychrześcijańskiadjective |
| antimilitaristisk [~t ~a] adjektiv | antymilitarystycznyadjective |
| antropocentrisk [~t ~a] adjektiv | antropocentrycznyadjective |
| antropocentrism | antropocentryzm(filozofia, filozoficzny) przekonanie, wedle którego człowiek to ośrodek świata, a wszystko w przyrodzie dzieje się ze względu na niego antropocentryzminterpretacja świata wyłącznie z punktu widzenia doświadczenia człowieka |
| aorist [~en ~er] substantiv | aoryst(gramatyka) czas gramatyczny, mający różne znaczenia w zależności od języka, np. w językach indoeuropejskich to czas przeszły, w językach ałtajskich – teraźniejszo-przyszły; |
| aposteriorisk [~t ~a] adjektiv | aposterioryczny(filozofia, filozoficzny) taki, który opiera, bazuje się na doświadczeniu; jest udowodniony za pomocą doświadczenia |
| apriorisk [~t ~a] adjektiv | aprioryczny(filozofia, filozoficzny) taki, który przyjęty z góry jako założenie niezależne od doświadczenia, a bazujące na sądzie rozumowym |
| arisk [~t ~a] adjektiv | aryjski(etnografia, etnograficzny) należący do Ariów aryjski(historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) w hitleryzmie: nieposiadający żydowskich przodków |
| aristokrat [~en ~er] substantiv | arystokratanoun arystokratkanoun |
| aristokrati [~n ~er] substantiv | arystokracjanoun |
| aristokratisk [~t ~a] adjektiv | arystokratycznieadjective arystokratycznyadjective |
| Aristoteles substantiv | Arystoteles(historia, historyczny, historycznie) filozof grecki, |
| aristotelisk [~t ~a] adjektiv | arystotelesowski(filozofia, filozoficzny) odnoszący się do Arystotelesa lub jego nauk |
| aristotelism | arystotelizm(filozofia, filozoficzny) doktryna filozoficzna Arystotelesa |
| artillerist [~en ~er] substantiv | artylerzysta(wojskowość, wojskowy) żołnierz wojsk artyleryjskich |
| artilleristisk | |
| asfärisk | asferycznyniebędący odcinkiem sfery |
| assertorisk | asertorycznystwierdzający, potwierdzający, twierdzący |
| assyrisk [~t ~a] adjektiv | asyryjski(językoznawstwo, językoznawczy) (starożytność) dialekt asyryjski języka akadyjskiego; asyryjski(językoznawstwo, językoznawczy) język asyryjski; asyryjskiadjective |
| asterisk [~en ~er] substantiv | asterysk(poligrafia) znak pisarski w kształcie gwiazdki (*), najczęściej pięcio- lub sześcioramiennej, umieszczany w przybliżeniu pomiędzy średnią i górną linią pisma, stosowany m.in. jako znak umowny, symbol odsyłacza do przypisu, wieloznacznik ogólny, separator tekstu oraz jako element ozdobny; |
| asterism | asteryzm(astronomia, astronomiczny) układ gwiazd tworzący na niebie pewien widoczny zbiór, niebędący gwiazdozbiorem; asteryzm(mineralogia, mineralogiczny) efekt optyczny polegający na powstaniu promieni świetlnych na minerale wskutek jego specyficznych właściwości; asteryzmznak „⁂”, stosowany w celu zwrócenia szczególnej uwagi na fragment tekstu; |
| asturisk | asturyjski(językoznawstwo, językoznawczy) język zachodnioromański używany w kilku hiszpańskich prowincjach; asturyjskidotyczący Asturii, związany z Asturią |
| asymmetrisk [~t ~a] adjektiv | asymetrycznyadjective |
| atmosfärisk [~t ~a] adjektiv | atmosferycznyadjective |
| auktorisera [~de ~t] verb | upoważniaćverb |
| auktoritarism | autorytaryzm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) system rządów opartych na bezwzględnym posłuchu obywateli |
| avariska | awarski(językoznawstwo, językoznawczy) język awarski, którym posługują się kaukascy Awarowie; |
| axonometrisk | aksonometryczny(matematyka, matematyczny) (geometria) związany z aksonometrią, dotyczący aksonometrii |
| azerisk [~t ~a] adjektiv | azerbejdżańskiadjective |
| azeriska [~n azeriskor] substantiv | azerski(językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Azerbejdżanu; |
