słownik Szwedzko-Polski »
rimma w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| rimma [~de ~t] verb | peklowaćverb rymowaćverb rymować sięverb zasalaćverb |
| grimma [~n grimmor] substantiv | kantar(jeździectwo, jeździecki) rodzaj uproszczonej uzdy bez wędzidła; uzdanoun |
| orimmad [orimmat ~e] adjektiv | bezrymowy(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) nie zawierający rymów |
| strimma [~n, strimmor] substantiv | pasmonoun promyknoun przebłysknoun smuganoun |
| strimma [~n, strimmor] | pasekwąska linia w deseniu |
