reform w języku polskim

Szwedzki	Polski
reform [~en ~er] substantiv	reformanoun zmiana lub szereg zmian mająca na celu ulepszenie dziedziny, której dotyczy;
Reformationen	reformacja(historia, historyczny, historycznie) (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) ruch religijno-polityczno-społeczny w XVI wieku zapoczątkowany w Niemczech przez Marcina Lutra, dążący do wprowadzenia reform w Kościele katolickim;
reformatorisk [~t ~a] adjektiv	reformatorski(podniośle) dotyczący reformowania albo reformatora adjective
reformera [~de ~t] verb	reformowaćverb dokonywać reformy
motreformationen	kontrreformacja(historia, historyczny, historycznie) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ruch w Kościele katolickim w XVI i XVII w., skierowany przeciw reformacji i wyznaniom protestanckim, mający na celu także przeprowadzenie odnowy wewnętrznej w Kościele;

Historia wyszukiwania