racka w języku polskim

Szwedzki	Polski
racka [~n, rackor] substantiv	kundelnoun
racka ner	wytykać błędy
rackare [~n; pl. ~, best. pl. rackarna] substantiv	gagateknoun szelmanoun osoba cwana, bez skrupułów ziółkonoun
rackartyg [~et; pl. ~] substantiv	wybryknoun zaskakujący postępek, odbiegający od przyjętych norm postępowania zbytkinoun
rackarunge [~n -ungar] substantiv	urwisnoun chłopiec lubiący płatać figle
bracka [~n brackor] substantiv	filister(książkowy) człowiek o ciasnych ambicjach, gustach czy poglądach noun
byracka [~n -rackor] substantiv	kundelnoun pies nie zaliczany do żadnej z ras psów
pracka på	pchaćprzesuwać coś przed sobą napierając z tyłu popychaćprzemieszczać coś, pchając to wciskać(potocznie, potoczny) namawiać nachalnie do kupna

Historia wyszukiwania