protest w języku polskim

Szwedzki	Polski
protest [~en ~er] substantiv	buntnoun sprzeciw, opór, protest protestnoun demonstracyjny sprzeciw wobec czegoś
protestant [~en ~er] substantiv	protestant(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) człowiek wyznający protestantyzm, członek któregoś z kościołów protestanckich noun
protestantisk [~t ~a] adjektiv	protestancki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z protestantami lub protestantyzmem adjective
protestantism [~en] substantiv	protestantyzm(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) jeden z głównych kierunków chrześcijaństwa, składający się z wierzeń powstałych głównie na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych w XVI wieku; noun
protestera [~de ~t] verb	protestowaćverb wyrażać sprzeciw, pokazywać, że się z czymś nie zgadza sprzeciwiać sięverb być przeciwnym czemuś, być przeciwko czemuś lub komuś; nie zgadzać się z na coś (z czymś)

Historia wyszukiwania