predikat w języku polskim

Szwedzki	Polski
predikat [~et; pl. ~] substantiv	orzeczenie(językoznawstwo, językoznawczy) część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu noun
predikativ	orzecznikowy(gramatyka) związany z orzecznikiem, dotyczący orzecznika
predikativ [~t, ~a] adjektiv	orzecznikadjective

Historia wyszukiwania