ordinär w języku polskim

Szwedzki	Polski
ordinär [~t ~a] adjektiv	pospolityadjective jeden z wielu, zwyczajny pospolityadjective wszędzie lub powszechnie spotykany, często się zdarzający, powszechnie znany
extraordinär [~t ~a] adjektiv	nadzwyczajnyadjective szczególny, ponadprzeciętny, wyjątkowy, niezwykły niezwykłyadjective wyróżniający się, wybitny obłędny(potocznie, potoczny) podobający się adjective ponadprzeciętnyadjective większy lub lepszy od przeciętnego
extraordinärt	nadzwyczajniew sposób niezwykły, nadzwyczajny, nieprzeciętny; bardzo

Szwedzki

Polski

ordinär [~t ~a] adjektiv

pospolityadjective
jeden z wielu, zwyczajny

pospolityadjective
wszędzie lub powszechnie spotykany, często się zdarzający, powszechnie znany

extraordinär [~t ~a] adjektiv

nadzwyczajnyadjective
szczególny, ponadprzeciętny, wyjątkowy, niezwykły

niezwykłyadjective
wyróżniający się, wybitny

obłędny(potocznie, potoczny) podobający się
adjective

ponadprzeciętnyadjective
większy lub lepszy od przeciętnego

extraordinärt

nadzwyczajniew sposób niezwykły, nadzwyczajny, nieprzeciętny; bardzo