oändlig w języku polskim

Szwedzki	Polski
oändlig [~t ~a] adjektiv	bezgranicznyadjective taki, który nie ma granic; nie jest ograniczony czymś nieskończonyadjective niemający końca, niekończący się przytłaczającyadjective nadmiernie duży, masywny; też bardzo duży liczebnie
oändlighet [~en ~er] substantiv	nieskończoność(matematyka, matematyczny) dowolna liczba kardynalna większa od każdej liczby naturalnej noun nieskończoność(matematyka, matematyczny) punkt leżący "na horyzoncie" do którego może dążyć funkcja lub ciąg noun nieskończoność(matematyka, matematyczny) właściwość zbioru liczniejszego od każdego zbioru n-elementowego, gdzie n jest liczbą naturalną noun nieskończonośćnoun brak końca i granic w czasie nieskończonośćnoun brak końca i granic w przestrzeni

Szwedzki

Polski

oändlig [~t ~a] adjektiv

bezgranicznyadjective
taki, który nie ma granic; nie jest ograniczony czymś

nieskończonyadjective
niemający końca, niekończący się

przytłaczającyadjective
nadmiernie duży, masywny; też bardzo duży liczebnie

oändlighet [~en ~er] substantiv

nieskończoność(matematyka, matematyczny) dowolna liczba kardynalna większa od każdej liczby naturalnej
noun

nieskończoność(matematyka, matematyczny) punkt leżący "na horyzoncie" do którego może dążyć funkcja lub ciąg
noun

nieskończoność(matematyka, matematyczny) właściwość zbioru liczniejszego od każdego zbioru n-elementowego, gdzie n jest liczbą naturalną
noun

nieskończonośćnoun
brak końca i granic w czasie

nieskończonośćnoun
brak końca i granic w przestrzeni