nit w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| schnitzel [~n schnitzlar] substantiv | sznycel(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) kotlet z bitych i panierowanych plastrów mięsa, najczęściej z cielęciny |
| skina [sken, skinit, pres. skiner] verb | promieniowaćverb świecićverb |
| snitsig [~t ~a] adjektiv | stylowyadjective |
| snitt | przecięciemiejsce, w którym coś się z czymś krzyżuje |
| snitt [~et; pl. ~] | fason(krawiectwo) kształt obuwia lub ubioru |
| specialavsnitt | odświętny(przenośnie, przenośnia) odznaczający się czymś niecodziennym szczególnytaki, który charakteryzuje się czymś wyróżniającym, jest wyjątkowy ze względu na jakąś cechę szczególnytaki, który ma dla kogoś wyjątkowe znaczenie |
| spontanitet [~en ~er] substantiv | spontanicznośćnoun |
| spinna [spann, spunnit, spunnen spunnet spunna, pres. spinner] verb | mruczećverb obracać sięverb prząść(włókiennictwo) przerabiać kłąb włókna na przędzę snućverb |
| suveränitet [~en] substantiv | niezależnośćnoun suwerenność(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) niezależność od innych państw, ich władz lub instytucji |
| svinna [svann, svunnit, svunnen svunnet svunna, pres. svinner] verb | mijaćverb |
| tanzanit | tanzanit(mineralogia, mineralogiczny) odmiana zoisytu |
| tinnitus substantiv | szum uszny(medycyna, medyczny) subiektywne, przykre doznanie dźwiękowe odczuwane w uszach lub w głowa z przyczyn wewnętrznych; |
| träsnitt [~et; pl. ~] substantiv | drzeworyt(sztuka) technika graficzna druku wypukłego posługująca się drewnianymi płytkami do wykonywania odbitek; |
| unitär ring | |
| uppfinna [uppfann, uppfunnit, uppfunnen uppfunnet uppfunna, pres. uppfinner] verb | wynaleźćverb |
| utvinna [-vann, -vunnit, -vunnen -vunnet -vunna, pres. -vinner] verb | otrzymywaćverb |
| vinna [vann, vunnit, vunnen vunnet vunna, pres. vinner] verb | osiągaćverb wygraćverb wygrywaćverb wygrywaćverb zdobywaćverb zdobywaćverb zwyciężaćverb |
| wienerschnitzel [~n -schnitzlar] substantiv | |
| zenit substantiv | zenit(astronomia, astronomiczny) najwyżej położony punkt na niebie; zenit(przenośnie, przenośnia) najwyższy stopień nasilenia czegoś |
