mun w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| mun [~nen ~nar] substantiv | gębanoun jama gębowanoun usta(anatomia, anatomiczny) część ciała służąca głównie do spożywania pokarmów oraz artykulacji głosek; |
| munfull substantiv | kęsnoun |
| mungiga [~n -gigor] substantiv | drumla(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) metalowy instrument wydający dźwięki dzięki wzbudzaniu drgań umieszczonej w ustach sprężystej blaszki; |
| mungipa [~n -gipor] substantiv | kącik ustnoun |
| munharmonika [~n -harmonikor] substantiv | harmonijka ustna(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) niewielki, ustny instrument, w którym dźwięk wyzwalany jest przez wciągane i wydmuchiwane przez muzyka powietrze poruszające podczas ruchu metalowe blaszki umieszczone wewnątrz; |
| munhuggas [-höggs, -huggits, pres. -huggs] verb | sprzeczać sięverb |
| munhåla [~n -hålor] substantiv | jama ustna(anatomia, anatomiczny) usta, początkowy odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego; |
| munk [~en ~ar] substantiv | mnich(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) członek klasztornej wspólnoty religijnej w religiach niechrześcijańskich oponka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) okrągłe ciastko o złotawej barwie, z otworem w środku, wykonane z ciasta drożdżowego lub serowego, smażone na głębokim tłuszczu, często posypywane cukrem pudrem zakonnik(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) członek męskiego zgromadzenia zakonnego; |
| munkavle [~n -kavlar] substantiv | knebel(książkowy) szmata wepchnięta komuś przemocą do ust, aby uniemożliwić mu wydobycie głosu; |
| munkorg [~en ~ar] substantiv | kaganiecnoun |
| munsbit [~en ~ar] substantiv | kęsnoun |
| munstycke [~t ~n] substantiv | dysza(technologia, technika, techniczny) część przewodu, w której zwiększa się energia kinetyczna płynu ustniknoun |
| munsår [~et; pl. ~] substantiv | opryszczka(medycyna, medyczny) (Herpes simplex) choroba zakaźna wywołana przez wirusy HSV1 i HSV2; |
| munter [~t muntra] adjektiv | wesołyadjective |
| muntjak | mundżak(zoologia, zoologiczny) Muntiacus, gatunek małego, azjatyckiego ssaka parzystokopytnego; |
| muntlig [~t ~a] adjektiv | oralnyadjective oralnyadjective ustnyadjective ustnyadjective |
| muntligen adverb | ustnieadverb |
| muntligt | ustniekomunikując się słowami wymawianymi |
| muntra upp | podnosić na duchupocieszać kogoś, dodawać komuś otuchy |
| munväder [-vädret] substantiv | paplanina(potocznie, potoczny) rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia |
| ammunition [~en] substantiv | amunicja(potocznie, potoczny) naboje do broni palnej nabójnoun |
| antikommunism [~en] substantiv | antykomunizm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wroga postawa wobec komunizmu |
| antikommunist [~en ~er] substantiv | antykomunista(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) przeciwnik komunizmu, osoba zwalczająca komunizm |
| antikommunistisk [~t ~a] adjektiv | antykomunistyczny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) skierowany przeciwko komunizmowi, wrogo do niego nastawiony, związany z antykomunizmem |
| autoimmun [~t ~a] adjektiv | autoimmunologiczny(medycyna, medyczny) taki, w którym układ odpornościowy organizmu działa przeciwko własnym komórkom i tkankom |
| berlinermunk | pączek(cukiernictwo) (spożywczy) wypiek przypominający kształtem kulę, smażony w głębokim tłuszczu, często lukrowany lub posypywany cukrem; |
| biblisk kommunist | perfekcjonista(filozofia, filozoficzny) zwolennik perfekcjonizmu w etyce |
| Edmund | Edmundimię męskie; |
| emu [~n ~er] substantiv | emu(ornitologia, ornitologiczny) ptak z gatunku emu (1.2), jedyny żyjący przedstawiciel podrodziny emu (1.1) |
| exkommunicera [~de ~t] verb | ekskomunikować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) nałożyć na kogoś ekskomunikę, wyłączyć ze wspólnoty Kościoła |
| exkommunikation [~en] substantiv | ekskomunika(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyłączenie ze wspólnoty Kościoła, najsurowsza kara w Kościele katolickim; |
