słownik Szwedzko-Polski »
motståndare w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| motståndare [~n; pl. ~, best. pl. -ståndarna] substantiv | adwersarz(przestarzałe, przestarzały) oponent, rywal przeciwniczkanoun przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę przeciwniknoun |
| meningsmotståndare [~n; pl. ~, best. pl. -motståndarna] substantiv | przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę |
