mord w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| mord [~et; pl. ~] substantiv | mordnoun morderstwonoun zabójstwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) morderstwo; |
| mordbrand [~en -bränder] substantiv | podpalenienoun |
| mordbrännare [~n; pl. ~, best. pl. -brännarna] substantiv | podpalacznoun |
| mordisk [~t ~a] adjektiv | morderczyadjective |
| mordkommission [~en ~er] substantiv | komisja śledczanoun |
| brodermord [~et; pl. ~] substantiv | bratobójstwo(książkowy) zabójstwo brata lub innego krewnego, także kogoś, z kim jest się związanym przyjaźnią, przynależnością do jednej grupy itp. |
| folkmord [~et; pl. ~] substantiv | całopalenie(biblijny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) złożenie w ofierze całego zwierzęcia lub daru ofiarnego ludobójstwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbrodnia przeciwko ludzkości polegająca na celowym wyniszczaniu całych narodów lub ich części (grup etnicznych / religijnych / rasowych) poprzez zabójstwa jak i tworzenie warunków życia obliczonych na fizyczne wyniszczenie; |
| folkmords- | ludobójczyzwiązany z ludobójstwem, właściwy ludobójstwu |
| hedersmord [~et; pl. ~] substantiv | zabójstwo honorowe(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) zabójstwo popełniane przez bliską osobę z rodziny ofiary motywowane chęcią „zmycia hańby”, spowodowanej uznawanym za rzekomo niewłaściwe zachowanie członka tejże rodziny; |
| lönnmord [~et; pl. ~] substantiv | skrytobójstwonoun |
| samordna [~de ~t] verb | koordynowaćverb |
| samordning [~en ~ar] substantiv | koordynacjanoun |
| självmord [~et; pl. ~] substantiv | samobójstwonoun |
| självmordsbenägen [-benäget -benägna] adjektiv | samobójczyadjective |
| självmordsbombare [~n; pl. ~, best. pl. -bombarna] substantiv | |
| stamord | źródłosłów(językoznawstwo, językoznawczy) słowo wyjściowe w etymologii |
| utomordentlig [~t ~a] adjektiv | wybitnyadjective znakomityadjective |
