mitt w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| mitt | mój1. (osoba) lp |
| mitt emot | naprzeciwpo drugiej stronie, po przeciwnej stronie przeciwnyznajdujący się naprzeciw czegoś |
| mitt i ingenstans | tam, gdzie diabeł mówi dobranoc(lekceważąco, lekceważący) o miejscu bardzo odległym, oddalonym od skupisk ludzkich |
| mitt på ljusa dagen | w biały dzieńnie kryjąc się z niczym, jawnie, otwarcie |
| mittemot adverb | naprzeciwadverb naprzeciwkoadverb odwrotnyadverb |
| Mittens rike | Państwo Środka(książkowy) (peryfrastyczny) Chiny Średnie Państwo(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) okres w historii starożytnego Egiptu obejmujący lata od ok. 2050 do ok. 1760 p.n.e.; |
| mittfältare [~n; pl. ~, best. pl. -fältarna] substantiv | dywaniknoun wirnik(mechanika) obracająca się część maszyny wirującej; |
| admittans [~en] substantiv | admitancja(fizyka, fizyczny) wielkość fizyczna będąca odwrotnością impedancji, całkowita przewodność elektryczna w obwodach prądu przemiennego; |
| emittera [~de ~t] verb | emitować(ekonomia, ekonomiczny) wypuszczać na rynek papiery wartościowe lub pieniądze emitować(fizyka, fizyczny) wysyłać promieniowanie lub cząstki emitowaćverb |
| kommitté [~n ~er] substantiv | komitetnoun |
| neurotransmittor | neuroprzekaźnik(biologia, biologiczny) substancja wydzielana przez synapsy komórek nerwowych, która umożliwia przekazywanie sygnałów pomiędzy komórkami nerwowymi |
| smida [smidde, smitt, smidd n. smitt, pres. smider] verb | kućverb |
| smitta | zakażaćpowodować dostawanie się drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu zarazić(przenośnie, przenośnia) rozprzestrzenić pewną swoją cechę lub pomysł zarazićprzenieść na kogoś chorobę |
| smitta [~n, smittor] | infekcja(medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) proces chorobowy wywołany przez drobnoustroje chorobotwórcze w organizmie; zakażenie(medycyna, medyczny) wniknięcie chorobotwórczego drobnoustroju do organizmu |
| smittkoppor substantiv | ospanoun ospa prawdziwa(medycyna, medyczny) ostra wirusowa choroba zakaźna charakteryzująca się występowaniem plamkowo-grudkowej wysypki mające czarne zabarwienie; |
| smittobärare | nosiciel(medycyna, medyczny) organizm zawierający bakterie, wirusy lub w inny sposób dotknięty chorobą, sam nie cierpiący z powodu jej objawów, lecz mogący nią zarażać; |
| smittosam | zaraźliwy(przenośnie, przenośnia) łatwo udzielający się innym |
| smittsam [~t ~ma] adjektiv | zakaźny(medycyna, medyczny) wywołujący zakażenie zaraźliwy(medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) łatwo szerzący się między organizmami |
