mana w języku polskim

Szwedzki	Polski
mana [~de ~t] verb	mana(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w wierzeniach ludów Oceanii: bezosobowa, nadprzyrodzona siła przenikająca wszystko verb ponaglaćverb skłaniaćverb wzywaćverb zwracać się z apelem do kogoś
Managua	Managua(geografia, geograficzny) stolica Nikaragui;
Manama	Manama(geografia, geograficzny) stolica Bahrajnu;
manat	manat(zoologia, zoologiczny) duży ssak wodny ciepłych wód przybrzeżnych;
almanacka [~n almanackor] substantiv	almanachnoun rodzaj publikacji; kalendarznoun spis dni całego roku z podziałem na tygodnie i miesiące, często w formie publikacji (np. plakat, broszura) z dodatkowymi informacjami (imieniny, święta, wschody i zachody słońca, przepisy itp.); terminarznoun czyjś rozkład zajęć, terminów terminarznoun kalendarz w formie książki z rubrykami do planowania czasu
anmana [~de ~t] verb	wzywaćverb zwracać się z apelem do kogoś
frammana [~de ~t] verb	ewokować(książkowy) wywoływać verb wywołaćverb
förmana [~de ~t] verb	namawiaćverb nakłaniać kogoś do czegoś; przekonywać kogoś, zachęcać napominaćverb zwracać komuś uwagę upominaćverb skłaniać kogoś do właściwego zachowywania się
uppmana [~de ~t] verb	poganiaćverb zmuszać do rychłego wykonania czegoś popędverb nieopanowana potrzeba czegoś, nagła chęć radzićverb udzielać komuś rady

Historia wyszukiwania