människa w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| människa | człowiek(antropologia, antropologiczny) Homo sapiens Linnaeus, istota o najwyższym stopniu świadomości zamieszkująca Ziemię; człowiekktoś, jakaś osoba drapieżca(zoologia, zoologiczny) zwierzę, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar drapieżcaosoba lub kraj napadający Man(geografia, geograficzny) miasto na Wybrzeżu Kości Słoniowej; |
| människan lever inte av bröd allena | nie samym chlebem człowiek żyjeczłowiek, oprócz podstawowych potrzeb materialnych, ma także wyższe potrzeby — duchowe |
| Människan spår, gud rår. | człowiek strzela, Pan Bóg kule nosizamierzenia, plany nie zawsze udaje się zrealizować |
| människan är människans varg | człowiek człowiekowi wilkiemludzie nie są sobie życzliwi |
| apmänniska [~n -människor] substantiv | pitekantrop(zoologia, zoologiczny) (antropologia, antropologiczny) Homo erectus Dubois, hominid z epoki środkowego plejstocenu, potrafiący posługiwać się ogniem; |
| grottmänniska [~n -människor] substantiv | jaskiniowiec(antropologia, antropologiczny) człowiek jaskiniowy, wczesny człowiek mieszkający w jaskini troglodytanoun |
| medmänniska [~n -människor] substantiv | bliźni(biblijny) każdy człowiek |
| morgonmänniska [~n -människor] substantiv | ranny ptaszek(związek frazeologiczny) osoba, która wstaje bardzo wcześnie rano |
| neandertalmänniska [~n -människor] substantiv | neandertalczyk(paleoantropologia, paleoantropologiczny) Homo neanderthalensis, wymarły gatunek z rodzaju człowiek (Homo) lub podgatunek człowieka rozumnego; |
| ormmänniska [~n -människor] substantiv | kontorsjonista(rzadki, rzadko używany) człowiek mający bardzo elastyczne, zwinne ciało; zwykle artysta cyrkowy |
| övermänniska [~n -människor] substantiv | nadczłowiek(filozofia, filozoficzny) jednostka przewyższająca pod każdym względem wszystkich ludzi; |
