Szwedzki | Polski |
---|---|
lura [~de ~t] verb | czaić sięverb czatowaćverb czyhaćverb dybaćverb kiwać(przenośnie, przenośnia) oszukiwać kombinowaćverb oszukiwaćverb oszukiwaćverb oszukiwaćverb oszukiwać sięverb przyssawkaverb zdrzemnąć sięverb |
klura ut | wymyślićmyśląc odkryć coś, wpaść na jakiś pomysł |
lättlurad [-lurat ~e] adjektiv | frajer(potocznie, potoczny) osoba dająca się łatwo nabrać, naiwna; osoba nadmiernie wierna normom moralnym, które przez innych nie są przestrzegane |
låta sig lura | łapaćdawać się zwieść (podstępem) |
plural [~t, ~a] | liczba mnoga(gramatyka) w deklinacji: cecha wyrazu opisującego więcej niż jeden element |
plurale tantum substantiv | plurale tantum(językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) rzeczownik występujący w danym znaczeniu wyłącznie w liczbie mnogiej; |
pluralis substantiv | liczba mnoga(gramatyka) w deklinacji: cecha wyrazu opisującego więcej niż jeden element |