luffa w języku polskim

Szwedzki	Polski
luffa [~de ~t] verb	laufer(potocznie, potoczny) ktoś, kto ma w zwyczaju włóczenie się verb przybłęda(potocznie, potoczny) osoba, która się przybłąkała verb
luffare [~n; pl. ~, best. pl. luffarna] substantiv	włóczęganoun osoba podróżująca po świecie, szukająca schronienia u innych
luffarschack [~et] substantiv	kółko i krzyżyknoun popularna gra strategiczna, w której gracze, wykonujący ruchy na zmianę, dążą do objęcia trzech pól planszy w jednej linii przy jednoczesnym uniemożliwieniu tego samego przeciwnikowi;
bluffa [~de ~t] verb	blefować(termin karciany) udawać, że się ma lepsze karty niż w rzeczywistości verb
förbluffa [~de ~t] verb	zdumiećverb wywołać u kogoś zdziwienie
förbluffad	osłupiałybardzo zaskoczony, zdumiony, zdziwiony
förbluffande adjektiv	zadziwiającyadjective wywołujący podziw, zdumienie

Historia wyszukiwania