kväka w języku polskim

Szwedzki	Polski
kväka [kväkte kväkt] verb	kwakaćverb o kaczce: wydawać charakterystyczne odgłosy rechotaćverb o żabie: wydawać charakterystyczny głos
kväkare [~n; pl. ~, best. pl. kväkarna] substantiv	kwakiernoun członek Religijnego Towarzystwa Przyjaciół (protestanckiej grupy wyznaniowej)

Szwedzki

Polski

kväka [kväkte kväkt] verb

kwakaćverb
o kaczce: wydawać charakterystyczne odgłosy

rechotaćverb
o żabie: wydawać charakterystyczny głos

kväkare [~n; pl. ~, best. pl. kväkarna] substantiv

kwakiernoun
członek Religijnego Towarzystwa Przyjaciół (protestanckiej grupy wyznaniowej)

Historia wyszukiwania