kork w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| kork [~en ~ar] substantiv | korek(botanika, botaniczny) tkanka roślinna pokrywająca łodygi, bulwy i korzenie dębu korkowego i korkowca korek(potocznie, potoczny) zakrętka od butelki; koreknoun |
| korka [~de ~t] verb | korkowaćverb |
| korka upp | odkorkowaćotworzyć coś zamknięte na korek odkorkowywaćotwierać coś zamknięte na korek |
| korkad [korkat ~e] adjektiv | głupiadjective głupiadjective pukniętyadjective szurnięty(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) (pejoratywnie, pejoratywny) niespełna rozumu, szalony |
| korkat | idiotyczniew sposób idiotyczny |
| korkavgift | korkoweopłata związana z otwarciem butelki trunku w barach, restauracjach, gospodach itp. |
| korkek [~en ~ar] substantiv | dąb korkowy(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) Quercus suber L., gatunek z rodzaju dębów, wiecznie zielone drzewo strefy śródziemnomorskiej, z którego kory wytwarza się korek; |
| korkmatta [~n -mattor] substantiv | linoleum(budownictwo) wodoodporny materiał zrobiony z płótna pokrytego masą z utwardzonego oleju lnianego stosowany do wykładania podłóg; |
| korkskruv [~en ~ar] substantiv | korkociągnoun |
| korkåpa [~n -kåpor] substantiv | kapa(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim: rodzaj ozdobnej szaty liturgicznej; peleryna z kapturem, zapinana pod szyją |
