Szwedzki | Polski |
---|---|
konvent [~et; pl. ~] substantiv | konwentnoun konwentnoun konwentnoun |
konvention [~en ~er] substantiv | konwencja(książkowy) przyjęte w jakimś środowisku normy postępowania, myślenia itp. konwencja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) umowa międzynarodowa |
konventionalisera | |
konventionaliserad | |
konventionalisering | |
konventionell [~t ~a] adjektiv | konwencjonalnieadjective konwencjonalnyadjective utartyadjective |
okonventionell [~t ~a] adjektiv | niekonwencjonalnyadjective |