słownik Szwedzko-Polski »
konstant w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| konstant | stałasymbol, któremu przyporządkowana jest pewna zdefiniowana wartość; |
| konstant [n. ~, ~a] | stałyniezmieniający poglądów, uczuć, postanowień trwałytaki, który nie ulega większym zmianom |
| Konstantin | Konstantynimię męskie; Konstantyna(geografia, geograficzny) miasto w północno-wschodniej Algierii; |
| Konstantinopel | Konstantynopol(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) dawna nazwa Stambułu; |
| konstantinopolitan | konstantynopolitańczykmieszkaniec Konstantynopola |
| konstantinopolitansk | konstantynopolitańskiodnoszący się do Konstantynopola, związany z Konstantynopolem |
