słownik Szwedzko-Polski »
konfirmation w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| konfirmation [~en ~er] substantiv | bierzmowanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim i Cerkwi prawosławnej sakrament potwierdzenia dojrzałości chrześcijańskiej; konfirmacja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) u protestantów: uroczyste przyjęcie do gminy kościelnej chłopców i dziewcząt połączone z egzaminem i błogosławieństwem pastora; |
