knuten w języku polskim

Szwedzki	Polski
knuten [knutet knutna] adjektiv	związanyadjective dotyczący czegoś, mający związek z czymś lub kimś
knut [~en ~ar] substantiv	knutnoun rodzaj bicza ze splecionych rzemieni; kok(fryzjerstwo, fryzjerski) włosy upięte w węzeł z tyłu głowy noun narożenoun węgiełnoun węzeł(marynarka) (metrologia, metrologiczny) (nawigacja) (meteorologia, meteorologiczny) jednostka prędkości, równa jednej mili morskiej na godzinę; w nawigacji używana do określania prędkości statków i prądów morskich, zaś w meteorologii - prędkości wiatrów; noun węzeł(matematyka, matematyczny) dowolna krzywa zwykła zamknięta zanurzona w przestrzeni trójwymiarowej; noun węzełnoun ośrodek, w którym krzyżują się ważne szlaki komunikacyjne węzełnoun połączenie, umocowanie lub skrócenie lin lub podobnych materiałów poprzez związanie lub przeplecenie; węzełnoun problem trudny do rozwiązania
knyta [knöt, knutit, knuten knutet knutna, pres. knyter] verb	wiązaćverb splatać, tworząc węzeł zaciskverb czynność zaciskania związywaćverb trwale łączyć końce sznurka, liny itp.
inpå knuten	tuż tuż u wrót

Historia wyszukiwania