knarka w języku polskim

Szwedzki	Polski
knarka [~de ~t] verb	narkotyzowaćverb zażywać narkotyki, wprawiać się w stan odurzenia narkotykowego
knarkare [~n; pl. ~, best. pl. knarkarna] substantiv	narkomannoun osoba uzależniona od narkotyków ćpacznoun ćpunnoun

Szwedzki

Polski

knarka [~de ~t] verb

narkotyzowaćverb
zażywać narkotyki, wprawiać się w stan odurzenia narkotykowego

knarkare [~n; pl. ~, best. pl. knarkarna] substantiv

narkomannoun
osoba uzależniona od narkotyków

Historia wyszukiwania