słownik Szwedzko-Polski »
klamra w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| klamra [~de ~t] verb | spinaćverb uczepić sięverb zszywaćverb |
| häftklammer [~n -klamrar] substantiv | zszywka(biurowość, biurowy) cienki kawałek metalu, odpowiednio zagięty, służący do łączenia kartek przy użyciu zszywacza |
| klammer [~n klamrar] substantiv | akolada(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (drukarstwo, drukarski) pionowa linia lub klamra łącząca pięciolinie, na których notuje się partie instrumentów lub głosów jednego utworu wykonywane jednocześnie; |
