klagande w języku polskim

Szwedzki	Polski
klagande [~n; pl. ~, best. pl. ~na]	powód(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ten, kto wnosi sprawę cywilną, kto oczekuje skutków prawnych;
beklagande [~t ~n] substantiv	żalnoun negatywny stan emocjonalny spowodowany doznaną stratą;
överklagande [~t ~n] substantiv	odwołanienoun zwrócenie się osoby nieakceptującej decyzji jakichś władz do wyższej instancji o ponowne rozpatrzenie sprawy i zmianę lub uchylenie wydanej decyzji

Historia wyszukiwania