klå w języku polskim

Szwedzki	Polski
klå [klådde, klått, klådd, n. klått, pres. klår] verb	naciągaćverb przewyższyćverb tłucverb zwyciężyćverb łoić skóręverb
klå [klådde, klått, klådd, n. klått, pres. klår]	zwyciężaćpokonywać kogoś, wygrywać z kimś
klå upp	napierdalać(wulgarnie, wulgaryzm) bić dotkliwie stłuczbić kogoś
klåda [~n] substantiv	swędzenie(rzeczownik odczasownikowy) od swędzić noun świąd(medycyna, medyczny) dotkliwe swędzenie skóry; noun
klåfingrig [~t ~a] adjektiv	ciekawskiadjective wścibskiadjective natrętnie wtrącający się w cudze sprawy; ciekawski
klåpa [~de ~t] verb	partaczyćverb robić coś byle jak, nieudolnie, źle
klåpare [~n; pl. ~, best. pl. klåparna] substantiv	partacz(potocznie, potoczny) zły pracownik lub rzemieślnik; osoba źle (niedbale, niechlujnie) wykonująca pracę noun
gå i baklås	utknąć w martwym punkcie zatrzasnąć się

Historia wyszukiwania