słownik Szwedzko-Polski »
kisel w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| kisel [kislet el. ~n] substantiv | krzem(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Si i liczbie atomowej 14; |
| kiselalg [~en ~er] substantiv | okrzemkanoun |
| kiselnitrid | |
| kiselplatta | wafel(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) kruche ciastko złożone z kilku warstw (1.1), przełożonych określonym nadzieniem wafel(spożywczy) rodzaj ciasta cienko sprasowanego, łamliwego, służącego do przekładania nadzieniem lub jako foremka na lody czy inną masę |
| av kiselsten | żwirowydotyczący żwiru, związany ze żwirem |
