kalv w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| kalv [~en ~ar] substantiv | byczek(potocznie, potoczny) młody byk cielaknoun cielec(przestarzałe, przestarzały) młody byk, większe cielę cielę(zootechnika, zootechniczny) młode bydła domowego; cielęcina(spożywczy) mięso z młodej krowy (cielęcia) jeloneknoun łasić sięnoun |
| kalva [~de ~t] verb | cielić się(zoologia, zoologiczny) o samicach bydła i niektórych kopytnych roślinożernych rodzić młode, wydawać potomstwo |
| kalvinism [~en] substantiv | kalwinizm(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) system teologiczny stworzony przez Jana Kalwina; jedna z religii protestanckich; |
| kalvkött [~et] substantiv | cielęcina(spożywczy) mięso z młodej krowy (cielęcia) |
| kalvläder | abelkowy(dawniej, dawny) związany z abelkiem; wykonany z abelka |
| elefantkalv | |
| guldkalv [~en ~ar] substantiv | złoty cielecnoun |
| jordskalv [~et; pl. ~] substantiv | trzęsienie ziemi(geofizyka) wstrząsy ziemi, najczęściej pochodzenia tektonicznego; |
| skälva [skälvde, hellre, än, skalv, skälvt, pres. skälver] | drżećtrząść się, drgać, dygotać |
