Szwedzki | Polski |
---|---|
ljud [~et; pl. ~] substantiv | fonia(radiofonia, radiokomunikacja, radiotechnika, radiofoniczny, radiokomunikacyjny, radiotechniczny, radiowy) (telewizja, telewizyjny) sygnał dźwiękowy przesyłany z nadajnika do odbiornika radiowego, telewizyjnego itp., za pomocą fali elektromagnetycznej |
missljud [~et; pl. ~] substantiv | dysonans(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dźwięki zagrane razem lub po sobie, lecz nie dające wrażenia harmonijnego współbrzmienia |
oljud [~et; pl. ~] substantiv | hałasnoun szumnoun |
omljud [~et; pl. ~] substantiv | przegłos(językoznawstwo, językoznawczy) zmiana barwy samogłoski pod wpływem otoczenia fonetycznego zachodząca w językach indoeuropejskich; umlaut(językoznawstwo, językoznawczy) przegłos umlautnoun |
självljud [~et; pl. ~] substantiv | samogłoska(językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; |
sjuda [sjöd, sjudit, sjuden sjudet sjudna, pres. sjuder] verb | kipiećverb wrzeć(fizyka, fizyczny) gotować się, bulgotać od gorąca |
slutljud [~et; pl. ~] substantiv | wygłos(językoznawstwo, językoznawczy) pozycja końcowa wyrazu lub sylaby |
uddljud [~et; pl. ~] substantiv | nagłos(językoznawstwo, językoznawczy) początek wyrazu wypowiedzianego (fonem lub sylaba) |
ultraljud [~et; pl. ~] substantiv | ultradźwięk(fizyka, fizyczny) fala dźwiękowa o częstotliwości zbyt wysokiej by być słyszalna dla człowieka (umownie 20 kHz - 1 GHz); |