słownik Szwedzko-Polski »

inte w języku polskim

SzwedzkiPolski
integration [~en ~er] substantiv

całkowanie(matematyka, matematyczny) wykonywanie operacji matematycznej przy użyciu całek
noun

integracjanoun
połączenie danych części w całość (włączenie elementu do całości)

integrera [~de ~t] verb

integrować(książkowy) scalać
verb

integrerad krets

układ scalony(elektronika, elektroniczny) zamknięty w obudowie układ elektroniczny, gotowy do umieszczenia w innym układzie;

integrerbar

całkowalny(matematyka, matematyczny) dający się scałkować

integritet [~en] substantiv

integralnośćnoun
nierozdzielność, związek całości

prawośćnoun
cecha tego, kto jest prawy

intellekt [~et; pl. ~] substantiv

intelektnoun
zdolność człowieka do myślenia, zdobywania wiedzy, wyciągania logicznych wniosków, korzystania z posiadanej wiedzy i doświadczenia

umysłnoun
siedlisko poznawczej i myślowej aktywności człowieka;

intellektualisering [~en ~ar] substantiv

intelektualizacjanoun
nabieranie lub nadawanie czemuś cech intelektualnych

intellektualism [~en] substantiv

intelektualizm(filozofia, filozoficzny) pogląd, który przypisuje intelektowi fundamentalne lub wyłączne znaczenie w procesie poznawczym
noun

intellektuell [~t ~a] adjektiv

intelektualistaadjective
człowiek posiadający dużą wiedzę i imponujące zdolności umysłowe;

intelektualnyadjective
dotyczący intelektu lub intelektualistów

intellektuellt

intelektualniepod względem intelektualnym

intelligens [~en ~er] substantiv

inteligencja(przenośnie, przenośnia) ogół ludzi wykształconych i wykonujących zawodowo pracę umysłową;
noun

inteligencjanoun
sprawność umysłowa, umiejętność polegająca na rozumieniu danych sytuacji;

intelligenskvot [~en ~er] substantiv

iloraz inteligencjinoun

intelligent [n. ~, ~a] adjektiv

inteligentnyadjective
odznaczający się inteligencją

intensifieras

pogłębiać(przenośnie, przenośnia) stawać się bardziej wyraźnym

potęgowaćwzmacniać, wzmagać

zaostrzaćo sytuacji, konflikcie, polemice: wzmacniać intensywność, eskalować

intension [~en ~er] substantiv

intensja(językoznawstwo, językoznawczy) (filozofia, filozoficzny) znaczenie danego słowa, wyrażenia lub innego symbolu, jego sens, semantyczny aspekt;
noun

intensitet [~en ~er] substantiv

intensywnośćnoun
stopień nasilenia czegoś; natężenie

natężenienoun
ilość wrażeń w jednostce czasu

intensiv [~t ~a] adjektiv

intensywnyadjective
natężony, mocny, nasycony

ożywionyadjective
o dużej intensywności

żywyadjective
jasny, jaskrawy, niestonowany

intensivt

intensywnie

intensivvård [~en] substantiv

intensywna terapianoun
leczenie chorych w stanie zagrożenia życia;

intensivvårdsavdelning [~en ~ar] substantiv

oddział intensywnej terapiinoun

OITnoun

intention [~en ~er] substantiv

zamiarnoun
chęć zrobienia czegoś; coś, co się zamierza, planuje

interaktion [~en ~er] substantiv

interakcjanoun
wzajemne oddziaływanie na siebie obiektów (osób, przedmiotów, zjawisk itp.); zetknięcie, spotkanie kilku akcji lub dążeń

interaktiv [~t ~a] adjektiv

interaktywny(książkowy) o sprzęcie, programie komputerowym: wymagający czynnego udziału człowieka, reagujący na akcje użytkownika, umożliwiający jego wpływ na przebieg wydarzeń, formę dzieła
adjective

intercellulär

międzykomórkowy(biologia, biologiczny) dotyczący przestrzeni między komórkami

interception

intercepcja(hydrologia, hydrologiczny) chwilowe zatrzymanie wody opadowej na powierzchni liści, pędów, konarów i pni roślin albo obiektów abiotycznych takich jak dachy budynków, drogi;

interferens [~en ~er] substantiv

ingerencjanoun
wpływ na coś, mieszanie się do jakiejś sprawy, interweniowanie, wtrącanie się

interferencja(fizyka, fizyczny) zjawisko powstawania nowego, przestrzennego rozkładu amplitudy fali (wzmocnienia i wygaszenia) w wyniku nakładania się na siebie fal;
noun

interferon [~et; pl. ~] substantiv

interferon(biochemia, biochemiczny) rodzaj białka wytwarzanego i uwalnianego przez komórki organizmu w odpowiedzi na pojawienie się patogenów, np. wirusów, bakterii, pasożytów, komórek nowotworowych;
noun

interfix

interfiks(językoznawstwo, językoznawczy) afiks występujący między dwoma wyrazami, międzyrostek;

123

Historia wyszukiwania