instrument w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| instrument [~et; pl. ~] substantiv | instrument(medycyna, medyczny) narzędzie chirurgiczne; instrument(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) przyrząd wytwarzający dźwięk, (zobacz) instrument muzyczny instrument(technologia, technika, techniczny) narzędzie instrument(technologia, technika, techniczny) przyrząd pomiarowy; |
| instrumentalis | narzędnik(gramatyka) piąty przypadek deklinacji polskiej, odpowiada na pytania (z) kim? (z) czym?; |
| instrumentalist [~en ~er] substantiv | instrumentalista(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, grający na instrumencie |
| instrumentbräda [~n -brädor] substantiv | deska rozdzielcza(technologia, technika, techniczny) (motoryzacja) element wyposażenia samochodu umieszczony przed kierowcą zawierający wskaźniki, regulatory i przełączniki; |
| musikinstrument [~et; pl. ~] substantiv | instrument(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) przyrząd wytwarzający dźwięk, (zobacz) instrument muzyczny instrument muzyczny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) przyrząd służący do wytwarzania dźwięków muzycznych; |
| mätinstrument [~et; pl. ~] substantiv | instrument(technologia, technika, techniczny) przyrząd pomiarowy; |
| navigationsinstrument | nawigatorurządzenie wyznaczające trasę, położenie |
