hindra w języku polskim

Szwedzki	Polski
hindra [~de ~t] verb	przeszkadzaćverb sprawiać, że ktoś nie może wykonywać poprawnie jakiejś czynności lub coś nie działa prawidłowo zakłócaćverb naruszać ustalony porządek, równowagę
funktionshindrad [-hindrat ~e] adjektiv	inwalidaadjective osoba, która jest pozbawiona możliwości pracy (całkowicie lub połowicznie) ze względu na kalectwo, utratę zdrowia kalekiadjective obarczony kalectwem niepełnosprawnyadjective nieosiągający wystarczających władz fizycznych lub umysłowych wskutek ułomności swego ciała niepełnosprawnyadjective osoba niepełnosprawna (1.1)
förhindra [~de ~t] verb	przeszkadzaćverb sprawiać, że ktoś nie może wykonywać poprawnie jakiejś czynności lub coś nie działa prawidłowo udaremniaćverb sprawiać, że coś staje się daremne; nie dopuszczać do czegoś zapobiegaćverb nie dopuszczać (do czegoś), nie pozwalać (na coś), zabezpieczać się (przed czymś)

Szwedzki

Polski

hindra [~de ~t] verb

przeszkadzaćverb
sprawiać, że ktoś nie może wykonywać poprawnie jakiejś czynności lub coś nie działa prawidłowo

zakłócaćverb
naruszać ustalony porządek, równowagę

funktionshindrad [-hindrat ~e] adjektiv

inwalidaadjective
osoba, która jest pozbawiona możliwości pracy (całkowicie lub połowicznie) ze względu na kalectwo, utratę zdrowia

kalekiadjective
obarczony kalectwem

niepełnosprawnyadjective
nieosiągający wystarczających władz fizycznych lub umysłowych wskutek ułomności swego ciała

niepełnosprawnyadjective
osoba niepełnosprawna (1.1)

förhindra [~de ~t] verb

przeszkadzaćverb
sprawiać, że ktoś nie może wykonywać poprawnie jakiejś czynności lub coś nie działa prawidłowo

udaremniaćverb
sprawiać, że coś staje się daremne; nie dopuszczać do czegoś

zapobiegaćverb
nie dopuszczać (do czegoś), nie pozwalać (na coś), zabezpieczać się (przed czymś)

Historia wyszukiwania