högt w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| högt | na głostak, że wyraźnie słychać nader(książkowy) bardzo, niezmiernie wysoko(odprzymiotnikowy) → wysoki |
| hög [högt, , höga, högre, högst, ] | głośnytaki, który jest dobrze słyszalny wysokimający duży wymiar pionowy |
| högtalare [~n; pl. ~, best. pl. -talarna] substantiv | głośnik(technologia, technika, techniczny) urządzenie do wzmacniania dźwięku; do odtwarzania dźwięku zapisanego w postaci elektrycznej; |
| högtid [~en ~er] substantiv | świętonoun |
| högtidlig [~t ~a] adjektiv | podniosłyadjective uroczystyadjective |
| högtidligt löfte | ślubowanieuroczystość składania przysięgi |
| högtravande adjektiv | górnolotnyadjective szumnyadjective |
| be [bad, bett, bedd n. bett, bedjande, pres. ber el. högt. beder, imper. be el. högt. bed, pass. pres. bes, beds el. högt. bedes, bedjes] verb | prosićverb pszczeliverb pszczeliverb |
| Kristi kropps och blods högtid | Boże Ciało(potocznie, potoczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej; |
| medelhögt bergsområde | Średniogórze Środkowoeuropejskie(geografia, geograficzny) hercyński system górski położony w środkowych i południowych Niemczech, rozciągający się na północ od Alp i doliny Dunaju, a na południe od Niziny Północnoniemieckiej; |
| medelhögtyska [~n] substantiv | średnio-wysoko-niemieckinoun |
| spänna bågen för högt | przeciągać strunęprzekraczać dozwolone granice w postępowaniu, pozwalać sobie na zbyt wiele, przesadzać w czymś |
