hända w języku polskim

Szwedzki	Polski
hända [hände, hänt, pres. händer] verb	dopełniaćverb stawać się realnym dziaćverb odbywać się, mieć miejsce, zdarzać się przytrafiać sięverb spotkaćverb pójść gdzieś, gdzie ktoś też będzie stawaćverb tylko w (aspekt dokonany): wydarzyć się, mieć miejsce, nastąpić wydarzyć sięverb wystąpić jako rzeczywiste zjawisko
avhända [-hände, -hänt, -händ n. -hänt, pres. -händer] verb	odbieraćverb zabierać komuś coś, co miał, posiadał
frånhända [-hände, -hänt, -händ n. -hänt, pres. -händer] verb	zdejmowaćverb zabierać coś z jakiegoś miejsca wysoko lub z wieszaka
kanhända adverb	możeadverb …nadająca wypowiedzi charakter przypuszczenia
måhända adverb	możeadverb …nadająca wypowiedzi charakter przypuszczenia

Historia wyszukiwania