grym w języku polskim

Szwedzki	Polski
grym [~t ~ma] adjektiv	okrutnyadjective nie znający litości, nieludzki, charakteryzujący się okrucieństwem zajebisty(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) fajny, wspaniały, robiący wrażenie adjective
grymhet [~en ~er] substantiv	okrucieństwonoun skłonność do zadawania cierpień ludziom i zwierzętom;
grymta [~de ~t] verb	chrząkaćverb chrząknięcie(rzeczownik odczasownikowy) od chrząknąć verb kwiczećverb o świni: wydawać charakterystyczny głos pochrząkiwaćverb

Szwedzki

Polski

grym [~t ~ma] adjektiv

okrutnyadjective
nie znający litości, nieludzki, charakteryzujący się okrucieństwem

zajebisty(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) fajny, wspaniały, robiący wrażenie
adjective

grymhet [~en ~er] substantiv

okrucieństwonoun
skłonność do zadawania cierpień ludziom i zwierzętom;

grymta [~de ~t] verb

chrząknięcie(rzeczownik odczasownikowy) od chrząknąć
verb

kwiczećverb
o świni: wydawać charakterystyczny głos