fullkomlighet w języku polskim

Szwedzki	Polski
fullkomlighet [~en] substantiv	doskonałośćnoun szczyt, zupełność, brak jakiejkolwiek wady, niedostatku lub możliwości ulepszenia;
ofullkomlighet [~en ~er] substantiv	niedoskonałośćnoun brak doskonałości

Historia wyszukiwania