słownik Szwedzko-Polski »
fiss w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| fiss [~et; pl. ~] substantiv | fis(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dźwięk f podwyższony o półton; |
| Fiss dur | Fis-dur(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku fis (w zapisie nutowym z sześcioma krzyżykami) |
| fiss moll | fis-moll(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku fis (w zapisie nutowym z trzema krzyżykami) |
| fissur [~en ~er] substantiv | rozpadlina(geologia, geologiczny) szeroko rozwarta i często głęboka szczelina powstała w ziemi lub w skale |
