słownik Szwedzko-Polski »

fira w języku polskim

SzwedzkiPolski
fira [~de ~t] verb

celebrowaćverb
obchodzić uroczyście doniosłe wydarzenie, uroczyście coś świętować

celebrowaćverb
odprawiać nabożeństwo

celebrowaćverb
robić coś z przesadną powagą, z namaszczeniem

oblewaćverb
świętować jakieś wydarzenie alkoholem

święcićverb
traktować jako święto, obchodzić uroczyście

świętowaćverb
obchodzić coś uroczyście

firande [~t ~n] substantiv

celebranoun
uroczyste sprawowanie mszy lub nabożeństwa

celebracjanoun
praktykowanie czegość z namaszczeniem, uroczyście

semesterfirare [~n; pl. ~, best. pl. -firarna] substantiv

urlopowicz(potocznie, potoczny) osoba spędzająca urlop
noun