figur w języku polskim

Szwedzki	Polski
figur [~en ~er] substantiv	figura(książkowy) bohater utworu literackiego noun figura(matematyka, matematyczny) zbiór punktów leżących na płaszczyźnie lub w przestrzeni noun
figurativ [~t ~a] adjektiv	przenośny(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (językoznawstwo, językoznawczy) wyrażony za pomocą metafory, będący przenośnią; niedosłowny adjective
figurera [~de ~t] verb	figurowaćverb być gdzieś zamieszczonym lub wymienionym
figurin [~en ~er] substantiv	figurkanoun mała figura, rzeźba
konfiguration [~en ~er] substantiv	konfiguracjanoun układ elementów wchodzących we wzajemne relacje układnoun zbiór elementów powiązanych ze sobą w jakiś sposób;
konfigurera [~de ~t] verb	konfigurowaćverb przystosowywać jakieś urządzenie do pożądanej pracy
retorisk figur	figura retoryczna(językoznawstwo, językoznawczy) środek ekspresji językowej wzmacniający emocjonalność, obrazowość języka, polegający na stosowaniu ozdobnych zwrotów lub wyrażeń;
stilfigur [~en ~er] substantiv	figura stylistycznanoun

Historia wyszukiwania