fastighet w języku polskim

Szwedzki	Polski
fastighet [~en ~er] substantiv	nieruchomość(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (ekonomia, ekonomiczny) grunt, budynek trwale związany z gruntem lub część budynku, które stanowią odrębny przedmiot własności; noun posiadłośćnoun teren i zabudowania należące do kogoś
fastighetsbok [~en -böcker] substantiv	księga wieczystanoun urzędowy rejestr określający stan prawny nieruchomości;
fastighetsregister [-registret; pl. ~, best. pl. -registren] substantiv	kataster(geodezja, geodezyjny) wykonywany dla celów podatkowych spis obiektów i oszacowanie przychodów noun
fastighetsskatt [~en ~er] substantiv	podatek od nieruchomościnoun

Historia wyszukiwania