existens w języku polskim

Szwedzki	Polski
existens [~en ~er] substantiv	bytnoun istnienie, całokształt życia bytnoun to, co istnieje (w jakikolwiek sposób) bytnoun warunki materialne egzystencjanoun istnienie, byt, życie i jego warunki istnienienoun bycie, trwanie, występowanie, egzystencja istnienienoun wyodrębniona całość, istota, byt
existensialism	egzystencjalizm(filozofia, filozoficzny) współczesny kierunek filozoficzny, którego przedmiotem badań są indywidualne losy jednostki ludzkiej;
existensminimum [~et; pl. ~] substantiv	godziwa płacanoun
samexistens [~en ~er] substantiv	koegzystencjanoun współistnienie (zwierząt, kultur, ludzi, grup społecznych itp.) współistnienie(rzeczownik odczasownikowy) od współistnieć noun współżycienoun obcowanie z kimś, utrzymywanie z kimś kontaktu

Historia wyszukiwania