enighet w języku polskim

Szwedzki	Polski
enighet [~en ~er] substantiv	porozumienienoun dokument potwierdzający uzgodnione warunki porozumienienoun uzgodnienie, zgoda zgodanoun stan pozbawiony konfliktów czy kłótni, pojednanie
menighet [~en ~er] substantiv	publicznośćnoun grupa osób, która oglądają jakieś przedstawienie, pokaz, zawody
oenighet [~en ~er] substantiv	dysonans(przenośnie, przenośnia) brak zgodności, rozbieżność noun
treenighet [~en ~er] substantiv	Trynidad(geografia, geograficzny) wyspa w Małych Antylach, na Oceanie Atlantyckim, u północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej; noun Trójca Święta(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w doktrynie chrześcijańskiej: trzy postacie (Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty), pod którymi przejawia się jeden Bóg; noun

Historia wyszukiwania