elev w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| elev [~en ~er] substantiv | studenckinoun studenckinoun uczeń(edukacja, edukacyjny) ten, kto się uczy, pobiera naukę; |
| elevation [~en ~er] substantiv | elewacja(astronomia, astronomiczny) wysokość ciała niebieskiego podawana w stopniach; kąt zawarty między horyzontem a prostą skierowaną do ciała niebieskiego podniesienie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (kościelny) część mszy, w czasie której kapłan podnosi hostię i kielich, ukazując wiernym materię sakramentu; |
| gymnasieelev [~en ~er] substantiv | licealista(edukacja, edukacyjny) uczeń liceum |
| irrelevant [n. ~, ~a] adjektiv | nieistotnyadjective niematerialnyadjective |
| mendelevium | mendelew(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Md i liczbie atomowej 101; |
| relevant [n. ~, ~a] adjektiv | relewantnyadjective |
| television [~en] substantiv | telewizjanoun |
| televisionsapparat |
