słownik Szwedzko-Polski »
dyrka w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| dyrka [~de ~t] verb | adorować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oddawać cześć Bogu lub obiektom kultu religijnego czcićverb wielbić(przestarzałe, przestarzały) czcić, oddawać cześć |
| dyrkan [best. ~] substantiv | adoracjanoun czczenienoun |
| dyrkare [~n; pl. ~, best. pl. dyrkarna] substantiv | wyznawca(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ktoś, kto kultywuje jakąś religię, wyznaje ją; |
| avgudadyrkan [best. ~] substantiv | bałwochwalstwo(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (pejoratywnie, pejoratywny) kult bożków (bałwanów); |
| avgudadyrkare | bałwochwalcaczciciel bożków bałwochwalczyzwiązany z bałwochwalstwem lub bałwochwalcą, dotyczący bałwochwalstwa czcicielczłowiek, który oddaje cześć komuś lub czemuś |
